Ειρήνη - ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Περιληψη:
Φθινόπωρο του 422 π.χ. ο Πελοποννησιακός πόλεμος κρατούσε εδω και 10 χρόνια!
Οι δυο αντίπαλοι είχαν φτάσει πια στα τελευταία όρια της αντοχής τους.
Αμέσως μετά τη μάχη της Αμφίπολης, όπου σκοτώθηκαν οι δυο φιλοπόλεμοι αρχηγοί Κλέωνας και Βρασίδας, άρχισαν προσπάθειες για διαπραγματεύσεις...
Η επιθυμία του Αριστοφάνη για ειρήνη μεταβάλλεται με το ομώνυμο έργο του, που ανεβάζει την επόμενη άνοιξη στα μεγάλα Διονυσία, σ' έναν ανάλαφρο αλλά και βαθύτατο λυρικό καημό, όπως τον αισθάνονται οι απλοί άνθρωποι του λαού, αυτοί που, σ΄ όποιο στρατόπεδο κι αν βρίσκονται, πληρώνουν σε κάθε πόλεμο το μεγαλύτερο τίμημα.
Ταυτόχρονα, στο έργο, ο ποιητής κάνει μια διεισδυτική ανάλυση των αιτιών του πολέμου, ξεσκεπάζει τους φταίχτες -που είναι ίδιοι σ' όλες τις εποχές- και τους χτυπάει αλύπητα.
Με το έργο αυτό ο Αριστοφάνης μοιάζει ν' ανεβαίνει σ' ένα πανύψηλο βάθρο ώστε το φλογερό ειρηνιστικό του κήρυγμα ν' ακουστεί ς' όλο τον κόσμο.
